### ตอนที่ 1 นอกคอก ###
ณ กระท่อมปลายนาในชนบทแห่งหนึ่ง ห่างไกลจากความเจริญของตัวเมือง "เข้าไปเดี๋ยวนี้!" ชายวัยกลางคนร่างกายกำยำเหวี่ยงเด็กสาวผู้หนึ่งเข้าไปในกระท่อมแห่งนั้น "ลุง...ปล่อยหนูไปเถอะนะ...ขอร้องล่ะ" เด็กสาววัย 13 พูดด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว "ไม่ได้เว้ย! พ่อมึงเสียไพ่กูตั้งหลายหมื่นเสือกไม่มีเงินให้กู มึงต้องทำงานใช้หนี้แทนพ่อมึงให้หมดซะก่อน กูถึงจะให้กลับเว้ย!" ชายผู้นั้นกล่าวอย่างไร้ความสงสาร "ถ้ามึงคิดหนีล่ะก็...กูจะไปแจ้งตำรวจมาจับพ่อมึง ข้อหาโกงกู" ชายวัยกลางคนขู่ทำให้เธอยิ่งกลัวมากขึ้น เขารู้ดีว่าที่ทั้งเขาและพ่อของเธอเล่นไพ่นั้นผิดกฏหมาย ขืนบอกตำรวจก็คงไม่วายเข้าคุกกันถ้วนหน้า แต่เขาจำต้องหาเรื่องขู่เธอไว้ก่อนซึ่งมันก็ได้ผล เด็กสาวรักพ่อมาก เธอจึงจำใจยอมอยู่รับใช้ชายผู้นี้ทั้งซักผ้า กวาดบ้าน ล้างจานไปจนกระทั่งเลี้ยงควาย แม้จะอยู่กันเพียง 2 คน แต่เธอก็แทบไม่มีเวลาได้พักผ่อนหรือออกไปเที่ยวที่ไหนเลย เด็กสาวโตขึ้นโดยการปกครองของชายที่พ่อของเธอเสียพนันให้
สองเดือนถัดมา เด็กสาวยังคงอยู่รับใช้ชายผู้นั้นอยู่ เธอเริ่มคิดถึงครอบครัวคิดถึงพ่อแม่ เธอตัดสินใจถามเจ้าหนี้ของเธออีกครั้ง "ลุง...หนูทำงานใช้หนี้ให้พ่อของหนูมา 2 เดือนแล้วนะ ลุงปล่อยหนูได้หรือยัง?" ชายวัยกลางคนเพิ่งกลับมาจากการเล่นพนัน วันนั้นเขาเสียพนันไปหลายพันพอเด็กสาวถามเข้าก็ยิ่งหงุดหงิด "ยังว้อย!...แค่ 2 เดือนนี่ยังไม่ถึงพันเลย มึงต้องอยู่ต่ออีกนาน" เด็กสาวเริ่มไม่เห็นแววความเป็นอิสระก็ยิ่งขอร้องเขาเป็นการใหญ่ ส่งผลให้เขายิ่งโมโหมากขึ้น เขาถีบเธอกระเด็นไปเกือบชนผนังกระท่อม แรงถีบทำเอาตัวเธอจุกด้วยความเจ็บปวดนอนกลิ้งไปมา "เป็นไง...ทีหลังอย่ามาพูดจาน่ารำคาญแบบนี้..." ชายแก่พูดพลางหันมามองเด็กสาวที่นอนบิดตัวไปมา สภาพดังกล่าวทำให้ผ้าถุงของเธอเลื่อนขึ้นมาจนเลยครึ่งน่อง เผยให้เห็นโคนขาขาวๆที่ไม่ค่อยได้กระทบแสงแดดบ่อยครั้งนัก ชายแก่มองถึงกับลืมสิ่งตัวเองจะพูดเลยทีเดียว เขาไม่เคยสนใจเธอมาก่อน เพราะเธอยังเด็กและเขาก็ใช้เวลาส่วนใหญ่เล่นการพนันอยู่นอกบ้าน แต่ตอนนี้เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าได้เตือนสติให้เขารู้แล้วว่าตัวเองนั้นโชคดีเพียงใด ชายแก่จัดแจงอุ้มเด็กสาวขึ้นไปนอนบนเตียงของเขาทั้งๆที่ยังจุกอยู่ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นตลอดเวลาแต่ชายแก่ไม่ได้นึกสงสารเธอเลยแม้แต่น้อย เหวี่ยงเด็กสาวลงบนแคร่ในกระท่อม ตรงเข้ากระชากผ้าถุงของเธอออกจากบั้นเอวแล้วลงมือข่มขืนเธออย่างเลือดเย็น เด็กสาวดิ้นรนร้องไห้ลั่นกระท่อมแต่ป่วยการที่ใครจะมาได้ยิน เลือดสาวไหลทะลักออกมาจากร่องเสียวเธอบ่งบอกว่าความบริสุทธิ์ตอนนี้ไม่เหลือชิ้นดีแล้ว ชายแก่ขย่มเด็กสาวด้วยความสะใจ กระท่อมสั่นไหวไปมาเพราะแรงกระแทกที่เกิดขึ้น "แม่ง...ตอดเก่งดีนี่หว่า พ่อมึงคงภูมิใจน่าดู...ฮ่าๆๆ" น้ำกามขาวขุ่นไหลพ่นรดช่องคลอดเด็กสาว ก่อนเธอจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวจนสลบไปเวลาใกล้ค่ำ ชายแก่หลังจากพรากความบริสุทธิ์จากเด็กสาวแล้ว เขาก็ตรงเข้าไปเล่นพนันที่บ้านเพื่อนต่อ ทิ้งให้เด็กสาวนอนแผ่หราอยู่อย่างนั้น บรรยากาศเย็นลงทุกที กระทั่งมีเสียงอะไรบางอย่างตกลงมาข้างกระท่อม มองจากเงาลางๆดูเหมือนเป็นผู้ชายรูปร่างกำยำคนหนึ่ง เขามองไปรอบๆตัว เมื่อเห็นกระท่อมตั้งอยู่ใกล้ๆเขาก็รีบคลานเข้าไปหา แสงไฟจากหลอดไฟในกระท่อมทำให้เห็นร่างของชายผู้นั้นชัดเจนยิ่งขึ้น ผิวของเขาขาวซีดไปทั้งตัวแต่กลับสวมชุดดำทั้งชุดดูตัดกันยิ่งนัก ร่างกายของเขาบอบช้ำหลายจุดเหมือนไปต่อสู้กับใครมาจนได้รับบาดเจ็บ
ย้อนกลับไปอีกซักหน่อยชายผู้นี้กำลังต่อสู้กับชายอีกคนในถ้ำแห่งหนึ่ง "ทำไมท่านพี่ต้องทำอย่างนี้ด้วย!" ชายผู้ได้รับบาดเจ็บถามด้วยความเคียดแค้น "ไม่ต้องมาเรียกข้าว่าพี่ ข้าไม่อยากมีน้องไม่เอาไหนอย่างแก!" พูดจบเขาก็สะบัดข้อมือจนเกิดเป็นลมหมุนเล็กๆรอบตัวเขาและพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มที่กำลังบาดเจ็บ ชายผู้นั้นกระโดดหลบลมหมุนเหล่านั้นได้อย่างฉิวเฉียด แต่ก็ทำให้บาดแผลของเขาเปิดกว้างขึ้น ร่างของเขาทรุดลงกับพื้น "อย่า...ท่านพี่ ถ้าท่านพ่อท่านแม่รู้เข้าท่านจะรู้สึกยังไง?" ชายผู้น้องพยายามเตือนสติพี่ชาย "เฮอะ!...รู้สึกยังไงน่ะรึ? ก็ต้องรู้สึกขอบคุณข้าที่ช่วยกำจัดแดรกคูล่าไม่เอาไหนอย่างแกน่ะสิ" ว่าแล้วเขาก็วาดนิ้วไปบนอากาศ พอวาดเสร็จเคียวสีดำเป็นเงาอาวุธคู่กายของเขาก็ปรากฏขึ้นเป็นรูปร่าง แดรกคูล่าผู้พี่เตรียมจะสังหารน้องอย่างไร้ความปรานี "เพียงเพราะข้าดูดเลือดจากมนุษย์ไม่ได้งั้นรึ?" แดรกคูล่าผู้น้องตัดพ้อ "ใช่! ข้าต้องคอยดูแลเจ้า หาเลือดมาให้เจ้าดื่มทุกวันๆ ในประวัติศาสตร์ของตระกูลเรา ไม่เคยมีใครผ่าเหล่าอย่างแกมาก่อนเลย...ย้าก!" คมเคียวตรงเข้าหาชายผู้น้องหวังจะผ่าเขาให้กลายเป็น 2 ท่อน ด้วยแรงที่ยังเหลืออยู่เขาเอี้ยวตัวหลบไปได้อย่างหวุดหวิด ชายหนุ่มรอดตายมาได้อย่างฉิวเฉียด เคียวปักลงพื้นไปลึกเกือบเมตรทำให้ดึงไม่ออก "โธ่เว้ย!" แดรกคูล่าผู้พี่ใช้เท้าที่ยังเหลืออยู่เตะชายโครงน้องชายจนปลิวลอยออกไปนอกถ้ำ จนที่สุดก็ลอยลงมายังพื้นข้างกระท่อมนั้นเอง
แดรกคูล่าหนุ่มหวนคิดถึงคำพูดของพี่ชาย เขาเกลียดตัวเองจริงๆที่ไม่เหมือนแดรกคูล่าคนอื่นๆ เขาคลานตามกลิ่นเลือดเข้ามาก็พบเด็กสาวนอนหมดสติอยู่บนแคร่ในกระท่อมนั่นเอง เลือดของเธอยังคงเปรอะโคนขาเต็มไปหมด แดรกคูล่าผู้โดดเดี่ยวจำต้องหาเลือดดื่มเพื่อประทังชีวิตของตนไปก่อน เขาค่อยๆตะกายไปหาเด็กสาวผู้น่าสงสาร บรรจงเลียคราบเลือดจากโคนขาไล่ขึ้นไปจนถึงรูสวาทของเธอโดยไม่ปล่อยให้เหลือแม้ซักหยดหนึ่ง รสเลือดของเด็กสาวช่วยให้อาการบาดเจ็บของเขาทุเลาลง แต่ไม่ทันที่อาการบาดเจ็บจะหายขาด เลือดที่ไหลออกมาเพียงน้อยนิดก็หมดซะก่อน ด้วยความที่ไม่เคยได้ดูดเลือดจากสาวๆโดยตรงมาก่อนเขาจึงไม่รู้วิธีดูดเลือดที่ถูกต้อง แดรกคูล่ามือใหม่งับเนินเสียวเด็กสาวออกแรงดูดสุดชีวิตเพื่อให้เลือดที่อาจหลงเหลืออยู่ภายในไหลออกมาอีก แต่ร่องเสียวที่เพิ่งถูกบุกรุกไปหยกๆ เมื่อโดนเล้าโล้มด้วยการดูดของแดรกคูล่าก็กลับส่งน้ำชนิดอื่นออกมาแทนเลือด น้ำเสียวแห่งวัยสาวเริ่มหลั่งไหลออกมาจากรูเดียวกับที่ขับเลือดออกมาให้เขาดูด รสชาติของของเหลวที่ไม่คุ้นเคยกระทบลิ้นสร้างความประหลาดใจให้แก่เขาเพราะนอกจากความหอมหวานและอร่อยลิ้นแล้ว อาการบาดเจ็บที่เหลืออยู่ในตัวก็ดูเหมือนจะหายไปเป็นปลิดทิ้ง ทั้งรสชาติที่ได้ก็อร่อยกว่าเลือดที่เขาดื่มเป็นประจำเป็นไหนๆ รสน้ำเสียวแรกทำเอาแดรกคูล่าหนุ่มประทับใจจนถอนตัวไม่ขึ้น เขาพยายามหาวิธีการเพื่อจะได้ลิ้มรสน้ำจากสวรรค์ที่เด็กสาวมอบให้ แดรกคูล่าหนุ่มแลบลิ้นของเขาสอดเข้าไปในร่องเสียวหมายจะสัมผัสให้ถึงแหล่งผลิตน้ำเสียวที่เขาต้องการ ลิ้นของแดรกคูล่าที่ยาวและแหลมกว่ามนุษย์ทั่วๆไปชอนไชเข้าไปถึงภายใน แม้เด็กสาวจะหมดสติไปแต่ด้วยสัญชาตญาณที่มีสิ่งแปลกปลอมรุกล้ำเข้ามาภายในส่วนสำคัญของตัวเธอเช่นนี้ ร่องเสียวของสาวน้อยก็เริ่มตอดลิ้นของแดรกคูล่าหนุ่มทันที แต่เมื่อแดรกคูล่าผู้หิวโหยระดมแทงลิ้นของเขาเข้าไปไม่หยุดหย่อน หยดน้ำแห่งความใคร่ก็ค่อยๆไหลซึมออกมาราวกับยอมจำนนต่อการล่วงล้ำของสิ่งแปลกปลอม แดรกคูล่ารีบดูดบรรณาการที่เด็กสาวมอบให้ทันที ในขณะที่บาดแผลตามตัวของเขาค่อยๆปิดสนิทลง กระดูกข้อต่อที่หักจนเหมือนจะใช้การไม่ได้แล้วก็กลับเข้าที่ราวกับเวทย์มนต์ จนอาการบาดเจ็บของเขาหายขาด
แดรกคูล่าหนุ่มยืนขึ้นมองตัวเอง ร่างกายของเขาหายดีจนแทบจะดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพียงหยดน้ำเสียวจากเด็กสาวไม่กี่หยดกลับทำให้เขามีชีวิตชีวาได้ถึงเพียงนี้ "นี่คงเป็นสิ่งทดแทนที่ข้าไม่สามารถดูดเลือดได้" แดรกคูล่าลองขยับร่างกายตามส่วนต่างๆที่เคยบาดเจ็บอยู่ก็รู้สึกได้ว่าปกติดีแล้ว "เลือดของมนุษย์ให้เห็นจะอร่อยเลย ทำไมบรรพบุรุษของข้าถึงได้เอาแต่ดื่มของไม่ได้เรื่องพรรค์นั้นกันนะ" เจ้าค้างคาวผีได้แต่บ่นพึมพำ "ว่าแต่...น้ำอะไรกัน ที่ทำให้ข้ากระชุ่มกระชวยได้ถึงเพียงนี้" แดรกคูล่าหนุ่มหันไปมองเด็กสาวที่ยังนอนแผ่หราไม่ได้สติอยู่อย่างนั้น ปกติเขาจะได้ดื่มเลือดก็เพราะพี่ของเขาเป็นคนนำมาให้เท่านั้น เขาแทบไม่รู้จักเรือนร่างของมนุษย์ผู้หญิงเลย แดรกคูล่าหนุ่มเลื่อนมือไปสำรวจร่องเสียวของเด็กสาว นิ้วของเขาลากวนผ่านเนินเสียวของเธอไปมาจนโดนจุดกระสันของเธอหลายครั้ง น้ำเสียวเด็กน้อยก็ไหลซึมออกมาอีกครั้ง คราวนี้เจ้าแดรกคูล่าได้โอกาสสังเกตมันอย่างชัดเจน มันเป็นหยดน้ำใสๆเหนียวๆรสชาติหวานปะแล่ม ต่างจากเลือดที่ทั้งคาวและฝาดบาดคอเขา แดรกคูล่านอกคอกยังรู้อีกว่าหากสัมผัสบริเวณเนินเสียวของเด็กสาวบ่อยๆ น้ำเสียวของเธอก็จะไหลออกมาให้เขาชิมได้เรื่อยๆ เขาเอานิ้วหนาๆสากๆของเขาแหวกร่องเสียวให้อ้าออกเพื่อสำรวจภายใน ปรากฏให้เห็น 2 รูที่ซ่อนอยู่ น้ำเสียวที่เขาดื่มไหลเยิ้มออกมาจากรูด้านล่างซึ่งใหญ่กว่าและมีรอยแผลเหมือนถูกบางอย่างดันจนฉีกขาด สายลมจะภายนอกพัดผ่านเข้ามากระทบรูเสียวที่กำลังอ้าของเด็กสาวทำให้เธอต้องขมิบมันเป็นระยะๆ น้ำเสียวเด็กสาวไหลออกมาด้วยแรงขับ แดรกคูล่ามือใหม่เห็นดังนั้นก็ตรงเข้างับร่องเสียวของเด็กสาว ดูดเอาน้ำเสียวระลอกใหม่ของเธออย่างคนกระหายน้ำมาหลายวัน...